In het kader van de Week van de Poëzie in Vlaanderen wijdden we een avond aan het magnum opus van Pier Paolo Pasolini, Le Ceneri di Gramsci. Luc Devoldere, classicus, essayist en gepassioneerd vertaler van Pasolini (De As van Gramsci, 2012) gafeen lezing over het belang van dit gedicht om niet alleen de bijzonder intellectueel die Pasolini was te begrijpen, maar een volledig tijdperk.
“Le Ceneri di Gramsci (1956), uit de gelijknamige bundel die in 1957 verscheen, is een cruciaal gedicht om Pasolini’s leven en werk te begrijpen, om de disperata vitalità aan te voelen die hij zelf als zijn dichterlijk en existentieel handelsmerk in de strijd wierp. De inzet is hoog. Hier is een ambitieus en zelfbewust intellectueel aan het woord die midden in zijn tijd staat en het jargon van die tijd hanteert, maar tegelijk op hoogst persoonlijke wijze zijn eenzame positie in die tijd bepaalt, met gebruik van alle taalmiddelen. Het is wellicht het hoogtepunt van zijn poëzie waarop niets echt meer kon volgen. Niet alleen het einde van de geschiedenis, maar ook van de eigen poëzie wordt in dit gedicht aangekondigd. Leven wordt voortaan overleven. Met passie, zeker. Zelfs met esthetische passie. Maar verslagen.”
Lees hier het gedicht in het Italiaans. In dit fragment hoor je de stem van Pasolini die Le Ceneri di Gramsci voorleest.